Trasa dla narciarzy - 300 metrów. Tor saneczkowy - ponad 0,5 km. Ekstremalny downhill dla rowerów górskich - 270 m. Do tego trzy wyciągi, wypożyczalnia sprzętu, sprzęt naśnieżający, knajpka. Kiedy? Za dwa lata - w 2008 r. obiecywano w urzędzie miasta.
Stok miał powstać na Grabówce, obok przepompowni PERN-u (i starej strzelnicy wojskowej). Jadąc z centrum Płocka, zaraz za przepompownią wjeżdżałoby się na parkingi, które będą czekać na narciarzy.
300-metrowy stok zwrócony miał być na zachód. Składać miały się na niego trzy półki, sama trasa zjazdu miała się stopniowo poszerzać. Dla narciarzy pracowałyby dwa wyciągi - talerzykowy i krzesełkowy, w planach był jeszcze wyciąg orczykowy dla saneczkarzy. Bo oprócz stoku ze skarpy będzie schodzić miał jeszcze zakręcony w różne serpentyny 550-metrowy tor saneczkowy (w jednym miejscu - tunelem - przecinałby stok narciarski).
To nie wszystko, projekt zakładał też tor pontonowego tubbingu, tor do ekstremalnej jazdy na rowerach górskich i ścieżka dydaktyczna do spacerów. Na dole stoku zaplanowano budynki z wypożyczalnią sprzętu, serwisem, gastronomią, przebieralnią i portiernią, tarasy, parkingi. I pompownią do naśnieżania.
Szkoda, że nic z tego nie wyszło, prawda?
Ogromna, ustawiona w pionie płyta z żelbetu i białego granitu, która ma być odczytywana jako Wielka Księga Pielgrzyma, dziesięć równie pokaźnych płyt poziomych, a nawet źródełko i oczko wodne - tak właśnie miał wyglądać ten pomnik.
Plan zagospodarowania miejsca, gdzie przed laty stał ołtarz, przy którym papież odprawił mszę w Płocku, przygotowało to samo konsorcjum, które opracowało dokumentację projektową pobliskiej Orlen Areny. Czyli Modern Construction Design, Zep-Inpro oraz Betek-Nieruchomości.
Na Wielkiej Księdze Pielgrzyma od strony ul. Łukasiewicza, po lewej stronie, miał znaleźć się cytat: >>Pragnę pozdrowić całe Mazowsze, ogarniając jego wielowiekową przeszłość, jego teraźniejszość i przyszłość, to miejsce, jakie ma w dziejach naszej Ojczyzny, w dziejach Kościoła, w dziejach świętości<<. Po drugiej stronie inny cytat - z homilii: >>Wystarczy wspomnieć św. Stanisława Kostkę z Rostkowa, waszego rodaka, trzeba pamiętać o siostrze Faustynie<<. I podpis - Jan Paweł II.
Niżej do odczytania miał być cały tekst homilii, przygotowana miała być także prezentacja multimedialna ze zdjęciami wykonanymi podczas wizyty papieża. Przed płytą zaplanowano plac, na którym będą mogłyby się zbierać grupy wycieczkowe, pielgrzymkowe.
Płyta przypominająca Wielką Księgę Pielgrzyma miała być wykonana z żelbetu i pokryta trzycentymetrową warstwą białego granitu. Podobnie inne płyty - ich powierzchnia miała być antypoślizgowa, obrzeża - szlifowane. Spod pionowej płyty w kierunku hali miało płynąć źródło wody.
To plany z roku 2010. Wszystko miało być gotowe do roku 2011. Nie udało się.
W 2011 r. Agencja Rewitalizacji Starówki planowała remont kamienicy. Między nią a sąsiednim budynkiem miał być rozpięty szklany dach, który zmieniłby urokliwe, ale obskurne podwórko Grodzkiej 8 w jedno z najładniejszych zakątków w mieście.
Wszystko miało zacząć się w roku 2013. Niestety, nie zaczęło.
To przypadek spoza Płocka, ale także nas dotyczący. Bo przecież mieszkańcy całego północnego Mazowsza zacierali ręce z radości, gdy przed laty ogłoszono pomysł budowy imponującego kompleksu basenów, term, saun, spa, hoteli i restauracji w Gostyninie. Władze tego miasta chciały zdobyć unijną dotację i rozsławić okolice jako wspaniałe miejsce do spędzania wolnego czasu. Nie wyszło, dotacji nie przyznano, a sprawa trafiła ostatecznie do prokuratury... W tym momencie nic nie wskazuje, żeby pod Gostyninem miały zacząć działać termy.
Pomysłów na zagospodarowanie tego placu było mnóstwo. I wciąż nie ma tego ostatecznego. Spójrzmy, jak przez lata zmieniały się koncepcje.
Wiele lat temu planowano np., że na Nowym Rynku stanie wielki multipleks.
Tu plac także z kinem, przed multipleksem miała także znaleźć się fontanna.
Potem pomysłem na plac było zbudowanie tam wielkiej galerii handlowej.
Duży, nawet 11-piętrowy budynek, po obu jego stronach, nieco obniżone tereny z akcentami wodnymi, miejscami do siedzenia, barami, kawiarniami, cukierniami. I cała masa miejsc do parkowania - nad i pod ziemią. Taki pomysł na Nowy Rynek miała w roku 2012 Katarzyna Denst, absolwentka III LO oraz wydziału budownictwa i inżynierii środowiska Uniwersytetu Technologiczno Przyrodniczego w Bydgoszczy, wtedy także studentka architektury.
Projekt zakładał podział placu - jak obecnie - budynkiem antypodkowy. Tyle że ten nowy stanąłby w innym miejscu, na wysokości wyjścia z pasażu Vuka Karadzica i zamykał oś widokową, który pasaż tworzy. Gmach dominowałby nad placem, kształtem może przypominać literę W lub inną, byłby wyskoki na 10, 11 pięter, nawiązując do pobliskich wieżowców Płockiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Na temat budynku możemy sobie pofantazjować, Katarzyna Denst zajmowała się głównie placem, budynek potraktowała schematycznie.
Najwięcej zmian zaszłoby przed nim, po jego południowej stronie, czyli od ul. Królewieckiej. Zamiast antypodkowy, ale także w miejscu istniejącej niegdyś podkowy, powstałaby zagłębienie terenu (jedna kondygnacja w dół) z fontanną czy oczkiem wodnym. Wszystko byłoby także w kształcie podkowy - i zagłębienie, i oczko. Ściany zagłębienia stałyby się stopniami do siedzenia, a także ażurowymi ścianami kryjącymi ukryte za nimi lokale: kawiarnie, puby, restauracje, cukiernie. Obok tych ażurowych ścian powstałyby oczywiście też normalne schodki.
Na terenie między >>nową<< antypodkową, a ul. Królewiecką (po likwidacji szaletów miejskich) Katarzyna Denst >>zobaczyła<< miejsce na dwukondygnacyjny parking podziemny. Na powierzchni zaś - teren pokryty zielenią i alejkami z ławeczkami lub miejscami do siedzenia.
Z drugiej, północnej strony dominującego na Nowym Rynkiem budynku, projekt zakładał przestrzeń publiczną na nieco obniżonym, przytulnym terenie, z jakimś akcentem wodnym, zielenią. Teren wokół tego zagłębienia stałby się naturalnymi barierami odgradzającymi dawny plac manifestacji od ruchu ulicznego.
Pod obszarem tym projekt zakłada zbudowanie jednokondygnacyjnego parkingu podziemnego, obsługującego głównie Teatr Dramatyczny. Takie zagospodarowanie dawnego tzw. pl. manifestacji wyeksponowałoby budynek teatru.
Od strony al. Jachowicza i ul. Nowy Rynek projekt przewiduje zjazdy do podziemnego parkingu. Łącznie w tej okolicy parkować mogłoby ok. 350 pojazdów.
To także pomysł studencki, autorstwa wtedy świeżo upieczonej inżynier architekt Moniki Berdek. Pochodząca z Płocka absolwentka Politechniki Łódzkiej zaprojektowała kubiczny budynek, surowy, ale nie pozbawiony wyszukanych akcentów. Według jej koncepcji miałby on stać na Nowym Rynku. - Nie wymyśliłam krzykliwej bryły, bo to ani mój styl, ani Płock nie jest supernowoczesnym miastem - opowiadała. - Pozwoliłam sobie na małe szaleństwo. Ażurowa ściana frontowa. Wieloboczne otwory, akcentujące bryłę filharmonii i wciągające przechodniów i bywalców w grę świateł i cieni. Posadzka wewnątrz miałaby być niematowa dla wzmocnienia efektu - dodaje.
Melomani do dyspozycji mieliby salę koncertową na 500 wygodnych miejsc, o połowę mniejszą, ale wielofunkcyjną salę kameralną, kawiarenkę na parterze, bar z wielkim zazielenionym tarasem na drugiej, najwyższej kondygnacji - dla relaksu. W sali kameralnej można byłoby grać jazz, a po szybkim demontażu krzesełek - nawet rocka.
Biblioteka z multimediami miała powstać przy ul. Miodowej. W 2013 r. rozstrzygnięto konkurs na projekt, wygrała go eM4 Pracownia Architektury Brataniec z Krakowa. Podczas ogłoszenia wyników prezydent Płocka Andrzej Nowakowski mówił, że mediateka to jedno z jego marzeń i prawdopodobnie zacznie działać już w 2016 r. Budowa kosztowałaby ponad 9 mln zł, ale pieniądze miały płynąć z Unii Europejskiej, budżetu miasta czy też Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W tym roku w ratuszu mówili już jednak tak: - Poważnie zastanawiamy się nad koncepcją tego obiektu. Zwłoka podyktowana jest z jednej strony tym, że w nowej perspektywie unijnej takie przedsięwzięcia nie są dofinansowane, z drugiej zaś - faktem zwrócenia się o pomoc do miasta w prowadzeniu Biblioteki im. Zielińskich przez Towarzystwo Naukowe Płockie. TNP proponuje, by samorząd zajął się zbiorami biblioteki zgromadzonymi po 1945 r. Trwają rozmowy w tej sprawie, które przekładają się na zwłokę w sprawie mediateki. Biblioteka im. Zielińskich to duży i cenny księgozbiór, chcemy, by służył płocczanom, ale przejęcie go choćby we fragmencie wpłynie na plany związane z mediateką właśnie.
Ogólnie miasto twierdzi, że nie przekreśliło pomysłu, ale być może zrealizuje go w innej formie.
Jar Brzeźnicy ma ok. 7 km długości i ok. 169 ha powierzchni. To idealne miejsce na rekreację, sport i turystykę. Jakiś czas temu miasto ogłosiło konkurs na koncepcję zagospodarowania tego miejsca. Wyniki ogłoszono w 2014.
Wpłynęło pięć prac, najlepsze okazało się opracowanie Joanny Jaskułowskiej z Łodzi. Doceniono podejście do walorów przyrodniczych i krajobrazowych jaru, założenie uporządkowania terenu przy jak najmniejszej ingerencji w jego naturalną tkankę.
Konkurs na pomysł na jar miał być początkiem dyskusji o jego kształcie i przeznaczeniu, efektem końcowym miało być nowe, przyjemne miejsce w mieście. Jak dotąd w zasadzie w jarze nie zmieniło się nic, ale w ratuszu zapewniają, że nie zrezygnowali w tego pomysłu.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze