Różnie mówią o pani Marzenie: wspaniała, przyjazna, dobra, współczująca, ciepła, waleczna. Lata temu przeżyła osobistą tragedię, która uczyniła z niej osobę na wózku inwalidzkim. Ona ze swej niepełnosprawności uczyniła manifest - walczyła i wciąż walczy o likwidowanie barier, zarówno tych architektonicznych, jak i mentalnych. W dużej mierze to dzięki niej osoby niepełnosprawne wyszły z zamknięcia w swoich czterech ścianach. Jako szefowa Stowarzyszenia ?Silni Razem? organizowała koncerty i wiele innych imprez charytatywnych, otoczona gronem przyjaciół pracuje nieustannie, pomagając ludziom biednym, chorym. Jak bardzo jest ceniona, niech świadczy fakt, że została wybrana Płocczanką Roku 2001.
Jest związany z Płockiem od przeszło pół wieku, w tym roku mija pięćdziesiąta rocznica jego święceń kapłańskich i trzydziesta sakry biskupiej. Jego zawołanie biskupie to słowa Euntes docete, czyli Idąc, nauczajcie. Realizuje je przez swe homilie, zaangażowanie w prace Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski. Jest autorem podręczników do nauki religii i wielu artykułów z dziedziny katechetyki, przewodniczył zespołowi opracowującemu znany w całej Polsce Katechizm Płocki - cykl kilkuminutowych lekcji ułatwiających zrozumienie prawd wiary chrześcijańskiej. To osoba otwarta na ludzi, życzliwa, czego doświadczają m.in. ludzie niepełnosprawni, którzy uhonorowali go prestiżową statuetką Jesteś Przyjacielem.
Od 25 lat jest dyrektorem płockiego Teatru Dramatycznego, przeprowadził go przez trudy transformacji systemowej, nadał mu wyjątkowy charakter. W sumie, od 1990 r., nasza scena dała ponad 180 premier, a frekwencja sięga 60 tys. widzów rocznie. To Marek Mokrowiecki jest duszą widowisk historycznych wystawianych podczas Dni Historii Płocka, spotkań z okazji urodzin Władysława Broniewskiego, to on przez lata prowadził Teatr Integracyjny, zrzeszający uczniów Małachowianki i niepełnosprawnych z Domu Pomocy Społecznej w Brwilnie. Ze Stowarzyszeniem De Facto współorganizuje spektakle z audiodeskrypcją dla niewidomych, założył Scenę Dramatu Współczesnego, na której prezentuje się najnowsze dokonania polskiej i światowej dramaturgii.
Jest częścią krajobrazu Płocka. Wszędzie, gdzie dzieje się coś ważnego, ciekawego, niezwykłego, od połowy lat 70. ubiegłego wieku jest Jan Waćkowski. Fotografował wielką powódź w 1982 r., wizytę Papieża Polaka w Płocku, powroty Tadeusza Mazowieckiego do rodzinnego miasta. To fotokronikarz naszego miasta; jeśli ktoś potrzebuje ilustracji wydarzeń bieżących czy już archiwalnych, dzwoni do pana Jana. A on nigdy nie odmawia, nie chce zapłaty, tylko cieszy się, że może swoją pracą i pasją służyć płocczanom. Do tego jest osobą niezwykle skromną. Kapituła orderu Zasłużony dla Płocka trzy lata przekonywała go, że jest godzien wyróżnienia, które ostatecznie przyznano mu w marcu tego roku. Pan Jan zawsze twierdzi, że przecież nie zasługuje na taki zaszczyt. Panie Janie, pan zasługuje!
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze