Inaczej nie da się określić tego, co zaczyna się już na deptaku. Czyli paskudne, jakby rodem z jarmarku w Koziej Wólce stragany z kapciami i okularami przeciwsłonecznymi. Za nimi jest podwórko niezwykle smutne w swej wymowie. Przepiękna stara kuczka smętnie wisi i pełni rolę przygodnego gołębnika, niski budynek w głębi czeka chyba rozbiórkę. Jakiś śmietnik, wybrakowana trylinka jako podłoże. Jednym słowem - nędza.
To chyba najbardziej znane podwórko przy deptaku. Bo właśnie tutaj przez dziesiątki lat służby mundurowe miały swoje konsumy, w których serwowano całkiem niezłe jedzenie, a teraz jest słynny już bar mleczny. Podwórko jest dość poprawne, ale szału nie ma. Dużo betonu, troszkę zieleni i intrygujący widok na stary komin. Jest to zaplecze nowej przyszłej siedziby Płockiego Ośrodka Kultury i Sztuki, więc liczymy na jakieś kreatywne podejście do tego miejsca.
Wewnątrz ładna kostka kamienna na podłożu, z Tumskiej widać drzewa. Na bardzo dużym podwórku jest klepisko z chwastami bujnie rosnącymi po rogach i sporo zielonej przestrzeni. Ogólnie wydaje się, że to miejsce ma potencjał. Mógłby tu powstać np. klimatyczny ogródek kawiarniany... Fascynująca jest piwniczka doklejona do kamienicy, tuż pod oknem bankowym.
To bardzo interesujące, ale kiedy pytaliśmy parę osób, gdzie przy Tumskiej jest hostel, to odpowiadały, że... chyba nie ma! A wystarczy unieść głowę do góry i zobaczyć napis HOSTEL w oknach kamienicy przy Tumskiej 16. Wchodzimy na podwórko bramą, w której niebieskie metalowe drzwi otwarte są na oścież. No, no... Wszędzie elegancki polbruk, stoi wesoło pomalowany stary trabant jako reklama wypożyczalni zabytkowych samochodów, jest tu Galeria Oficyna z niebanalnymi ubraniami i przedmiotami dekoracyjnymi, wejście do hostelu, parking (płatny) i... zielony teren w sam raz na grillowanie, z wiatą, pod którą ułożone jest drewno. Wszystko odnowione, czyste, jakieś inne. Znacie to miejsce?
Można by napisać, że to jedno z najgorszych miejsc przy Tumskiej, brzydkie, odrapane, okropne po prostu. Ale ma jakiś fascynujący klimat, tak jakby czaiła się tu jakaś mroczna tajemnica. Sama brama jest liszajowata, dalej mamy podwórko jak z XIX wieku, pokryte kocimi łbami. Jest wrażenie, że zaraz z okna jakaś dawna mieszczka chluśnie z okna brudną wodą z miski. Tynki budynków ze sporymi ubytkami, ale za chwilę trafiamy na... kolejną bramę! A za nią następne zagubione w czasie smutne podwórko z brzydkimi stajenkami. Ciekawe miejsce mimo wszystko.
To tutaj kilka lat temu POKiS prowadził akcję "Podwórka". Na starych, nadgryzionych zębem czasu murach kamienic są jeszcze stare malunki, takie wykonywane przez dzieciaki murale. Krzywa trylinka, krzywe stajenki, jakieś śmietniki... Pod jednym z murów stoją wypłowiałe do bólu parasole mające chronić przed słońcem. Kurczę, mogłoby tu być bardzo pięknie! Teraz dla miłośników ekstremalnej estetyki fajne mogą być "tarasy" ze sznurami schnącego prania.
Naprzeciwko Tumskiej 9 też jest brama, bez tabliczki adresowej. To znane miejsce, od wielu dziesiątek lat w bramie wiszą różne ogłoszenia; niegdyś do tablic z nimi trudno się było dopchać, wszak nie było jeszcze internetu. Skruszony beton pod nogami nie wróży nic dobrego. Podwórko jest olbrzymie, ale bardzo, bardzo zaniedbane. najgorsze są jakieś góry gruzu. Wszędzie pełno śmieci. Kiedyś musiało tu być super, o czym świadczy zaniedbana uroda starych budynków i resztki cudnej balustrady balkonowej.
Brama ma przecudne drewniane, rzeźbione drzwi, ale klamka w nich wzbudza potężny śmiech. Z jednej strony jest zwykła aluminiowa, z drugiej jakaś marna w brązowym kolorze. Na podwórku znajdujemy cudo - takie stare czerpadełko do wody. Piękna rzecz, z duszą.
Widoczny z Tumskiej szyld "Pracownia Zasłon Firan" wiedzie na manowce, ponieważ w małym budynku pracowni już nie ma, trwa tam jakiś remont. Ale podwórko jest zadbane i całkiem przyzwoite. Tylko ta nieszczęsna trylinka...
Następna brama też nie jest oznaczona tabliczką adresową, znajduje się przy zakładzie zegarmistrza. Kuta furta jest zamknięta, ale wystarczy ją pchnąć, żeby wejść do środka. Ach! Trudno uwierzyć, że to Płock, tak inne jest to miejsce. Podwórko jest niewielkie, ale kryje mnóstwo uroku! Tu także znajdujemy czerpadełko do wody, wspaniałe są kwitnące pod murem bzy, wiciokrzew wspina się na mur jednej z kamienic i mimo że elewacje są wyremontowane tylko do pierwszego piętra, jest jakoś schludnie i swojsko. Bardzo miłe, fajne podwórko!
Od Tumskiej wcale go nie widać, trzeba skręcić do kina Przedwiośnie, dotrzeć do samego muru i dopiero wtedy pokaże się oczom. Inne wejście na to podwórko jest od strony ul. Kwiatka. To kolejne miejsce z potencjałem, które jednak stało się parkingiem dla mieszkańców, trochę taką betonową pustynią z niewielkimi plamami zieleni.
Brama do niego jest przy Tumskiej 6. Podwórko jak podwórko, całkiem schludne, choć nie ma tego "łał"!, którego szukamy w takich miejscach. Ale... zaraz, zaraz, tu jest druga brama i kolejne podwórko! Bingo! Nie wiemy, czy dobrze się tu mieszka, ale klimat jest niesamowity! Niski budynek z biegnącą wzdłuż niego galeryjką na piętrze, wypełnioną powiewającym na sznurkach praniem, wygląda jak stary włoski zaułek. A jeszcze ten rower na galeryjce, istna instalacja artystyczna! I choć drażni skruszony beton na "podłodze", to całkowicie rozbraja nas czerwona tabliczka z napisem: "Sprzątanie po swoim psie należy do obowiązków człowieka".
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze