Za 16-letniego Bartka Pietruszewskiego kciuki trzyma³ ca³y P³ock. Nastolatek dzielnie zniós³ trzy operacje, w tym przeszczep serca. Potrzebne by³y pieni±dze na kosztown± rehabilitacjê. Bez wahania objêli¶my patronat nad wielkim p³ockim pospolitym ruszeniem i jesieni± 2003 r. przez dwa tygodnie codziennie sk³adali¶my raporty z waszej hojno¶ci, ofiarno¶ci, z jak± organizowali¶cie zbiórki, koncerty, kwesty. Uczniowie z Ekonomika wiedli prym w organizowaniu tej z "serca dla serca" p³yn±cej pomocy. Ale wci±¿ do³±cza³y te¿ inne szko³y, pierwszoligowi pi³karze Wis³y i Legii Warszawa zagrali mecz charytatywny, w Lisiej Jamie dla Bartka zagra³y zespo³y hiphopowe.
Rok temu rozmawiali¶my z Bartkiem. Skoñczy³ w Warszawie Szko³ê Wy¿sz± Psychologii Spo³ecznej, a pracê dyplomow± napisa³... jakby o sobie. Pracuje w szpitalu na Wo³oskiej w Klinice Kardiochirurgii z Oddzia³em Intensywnej Terapii Pooperacyjnej, a tak¿e na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej oraz w Klinice Chirurgii Naczyniowej. Pomaga pacjentom po zabiegach operacyjnych pozbyæ siê lêku przed ¿yciem.
Dali¶my protezê Marcinowi
To by³ styczeñ 1997 roku. 11-letni Marcin wraca³ ze szko³y w podkutnowskich D±browicach do domu w Kolonii Piotrowo. I nagle zaatakowa³y go dwa wilczury, rzuci³y siê na ch³opca jak na co¶ do jedzenia i zaczê³y k±saæ, gry¼æ, szarpaæ. Dziecko prze¿y³o, ale straci³o praw± rêkê, lewa by³a sprawna tylko w kilkunastu procentach.
W naszej "Wyborczej" zamie¶cili¶my reporta¿ o Marcinie i jego rodzicach, którzy z bezprzyk³adn± trosk± tkwili przy szpitalnym ³ó¿ku syna, jako ¿e ch³opiec przeszed³ kilkana¶cie operacji. Zaapelowali¶my te¿ do was o pomoc, bo Marcin móg³by w miarê samodzielnie ¿yæ, gdyby mia³ kosztown± protezê rêki. Jak zwykle odzew by³ wspania³y - na konto od czytelników wp³ynê³o ponad 100 tys. z³! Na tê sumê z³o¿y³y siê te¿ pieni±dze z kwesty, jak± dla kolegi z Kolonii Piotrowo zorganizowa³y dzieci ze Szko³y Polskiej w Rzymie.
Lato 2001 r. to by³ horror. P³occzanie z przera¿eniem obserwowali kataklizm na po³udniu Polski, gdzie mnóstwo wsi i miasteczek zala³a wielka woda. Czuli¶my ten dramat tym mocniej, ¿e nasze miasto równie¿ - w 1982 r. - do¶wiadczy³a katastrofalna powód¼ (jeszcze nie wiedzieli¶my, ¿e w 2010 r. Wis³a przerwie wa³ w ¦winiarach i znów zagrozi okolicom miasta). Jednymi z najbardziej do¶wiadczonych przez ¿ywio³ by³y Szewce w ¦wiêtokrzyskiem i gmina Podegrodzie w Ma³opolsce. Zniszczone zosta³o kilkaset domów i hektarów pól, podtopione dziesi±tki kilometrów dróg. Razem z Caritas Diecezji P³ockiej zorganizowali¶my pomoc. P³occzanie w mig podchwycili nasz pomys³, by kolejne osiedla bra³y pod opiekê konkretne rodziny. Ros³y stosy spontanicznie przynoszonych ¶rodków czysto¶ci, wody mineralnej, ¿ywno¶ci. Na specjalne konto wp³ynê³o ok. 50 tys. z³. Pieni±dze - zdecydowali¶my o tym z Polsk± Akcj± Humanitarn± - przeznaczyli¶my na budowê domu dla jednej z rodzin powodzian. Wcze¶niej razem z diecezjaln± Caritas zawie¼li¶my na zalane tereny piêæ wielkich ciê¿arówek darów za ponad 70 tys. z³.
My - to znaczy P³ock. Zapewne wielu ma w pamiêci apel, jaki w 2000 r. wystosowa³ do nas wszystkich Slobodan Kaitoviæ, prezydent zaprzyja¼nionej z naszym miastem od kilkudziesiêciu lat Loznicy. Bratobójcza wojna, która przetoczy³a siê przez Ba³kany, zrujnowa³a to serbskie miasto. Prezydent Kaitoviæ napisa³: "Zasoby naturalne i gospodarcze zosta³y w ci±gu ostatnich 10 lat wyczerpane i trudna sytuacja ekonomiczna doprowadzi³a ludno¶æ naszej gminy do granic ubóstwa i g³odu". Polka z Loznicy Izabela Farkiæ potwierdza³a: "[Mamy] zniszczony system energetyczny, brakuje pr±du, lekarstw. Dzieci wychowujemy przy ¶wieczkach". Nie by³o na co czekaæ, razem z ratuszem og³osili¶my akcjê pomocy. I znów my, p³occzanie, stanêli¶my na wysoko¶ci zadania! Razem z pracownikami magistratu mogli¶my zawie¼æ do Loznicy nasz wspólny dar, na który z³o¿y³y siê m.in. agregaty pr±dotwórcze, odzie¿, buty, koce, penicylina, ig³y jednorazowe. Warto¶æ wszystkiego - 150 tys. z³.
Pamiêtacie? Kilka razy pisali¶my o losach ró¿nych koni, którym trzeba by³o pilnie pomóc, ale fundacje zajmuj±ce siê koñskimi losami nie mia³y na to pieniêdzy. I zawsze udawa³o siê nam wspólnie zebraæ odpowiedni± sumê. Ale najwiêksza i najbardziej wzruszaj±ca by³a akcja ratowania Gawrosza. O pomoc dla niego w 2008 r. zaapelowali¶my do was, poruszeni pro¶b± Aleksandry Wieczorkowskiej, która 10 lat wcze¶niej pozna³a tego wierzchowca jako cz³onkini klubu je¼dzieckiego w £±cku i od tamtego czasu ona i koñ tworzyli nieod³±czn± parê odnosz±c± wiele sportowych sukcesów. Ale postarza³y ju¿ Gawrosz zosta³ sprzedany handlarzowi z Radomia, który - za zap³atê po 6 z³ za kilogram - zamierza³ wys³aæ go do rze¼ni... By³o tylko kilka dni na zebranie 2,5 tys. z³ na wykupienie konia od handlarza. Uda³o siê nadspodziewanie! Za 18 tys. z³ z³o¿onych z datków schorowany zwierzak nie tylko zosta³ wykupiony, ale te¿ na d³ugo mia³ zapewnion± opiekê weterynaryjn±.
A kto pamiêta tamte wydarzenia z kwietnia 2004 r.? Napisali¶my, ¿e m³odzi Polacy mieszkaj±cy na Ukrainie potrzebuj± polskich ksi±¿ek. Od elementarzy pocz±wszy, a na albumach skoñczywszy. Akcja nazywa³a siê "Czytanka dla Janka", og³osili¶my, ¿e mo¿na ksi±¿ki przynosiæ do naszej redakcji. I siê zaczê³o! Dzieci, rodzice, dziadkowie, lekarze i nauczyciele, szko³y i przedszkola utworzyli w redakcji istne labirynty z kilku tysiêcy ofiarowanych rodakom ksi±¿ek. W czerwcu 2004 r. pierwsza ich partia zosta³a wyekspediowana do Polskiej Sobotniej Szko³y im. ¶w. Królowej Jadwigi w Drohobyczu (bez dotacji pañstwowych ani samorz±dowych kilkaset osób uczy³o siê tam wówczas jêzyka polskiego, historii, geografii naszego kraju). Wrêczyli je wspó³organizatorzy akcji: dyrektor O¶rodka Doskonalenia Nauczycieli Jaros³aw Zaroñ oraz nauczyciele i uczniowie z III LO z dyrektork± Katarzyn± Góralsk± i historykiem Grzegorzem Go³êbiewskim na czele.
W tê akcjê zaanga¿owa³o siê mnóstwo p³occzan! Dla przypomnienia: przed jesiennymi wyborami parlamentarnymi w 2007 r. ówczesny premier Jaros³aw Kaczyñski og³osi³ koncepcjê po³±czenia Lotosu z Orlenem. Co najistotniejsze dla naszego miasta - to Orlen mia³ byæ wch³oniêty przez Grupê Lotos, a to wi±za³oby siê z przeniesieniem siedziby firmy na Wybrze¿e. Dla P³ocka oznacza³oby to utratê presti¿u i marginalizacjê miasta i ca³ego regionu. Wspólnie stanêli¶my do obrony Orlenu. Zbierali¶my podpisy pod manifestem do premiera Kaczyñskiego. Wyciête z "Wyborczej" albo wydrukowane z naszego portalu internetowego deklaracje przynosili¶cie do redakcji, zbierali¶my te¿ podpisy na ulicach, na uczelniach, na stadionie, w supermarketach. Akcjê mocno wspomog³y Miêdzyzak³adowe Bran¿owe Zwi±zki Zawodowe w Grupie Kapita³owej PKN Orlen. A¿ 5635 osób stanê³o murem za Orlenem. Wszystkie podpisane manifesty zosta³y w dwóch wielkich pud³ach zawiezione do Kancelarii Premiera. A Orlen, jak widaæ, nie sta³ siê czê¶ci± Lotosu.
- Kup bombkê na "Gazetowej" choince i zrób ¶wi±teczn± niespodziankê Beacie i Adrianowi. Podarujmy im wspólnie komputer - apelowali¶my do czytelników w grudniu 2006 r. Beatka mia³a wówczas 13, jej brat Adrian - 14 lat. Dziewczynka cierpia³a na przepuklinê rdzeniowo-krêgow±, kolejne operacje nie pomog³y odzyskaæ w³adzy w nogach. Ch³opiec by³ uczniem Szko³y ¯ycia przy Kossobudzkiego, cierpia³ na autyzm. Mama tej dwójki utrzymywa³a siê dziêki pomocy z Opieki Spo³ecznej. Komputer mia³ byæ szans± na rozwój dla rodzeñstwa. Oczywi¶cie wiecie, jak siê to skoñczy³o. Jak zwykle P³ock nie zawiód³, zebrali¶my ponad 7 tys. z³, wiêc starczy³o jeszcze na profesjonalne oprogramowanie. A "Choinkê Dobroczyñców" wspólnie ze stowarzyszeniem "Silni Razem" organizujemy co roku, ¿eby daæ rado¶æ komu¶, kto tego bardzo potrzebuje.
Niemal od pocz±tku istnienia p³ockiej "Wyborczej" zwracali¶my uwagê na bariery architektoniczne, który utrudnia³y, a czasem wrêcz uniemo¿liwia³y normalne ¿ycie niepe³nosprawnym mieszkañcom miasta. Nie mogli dostaæ siê do ratusza, do sklepów, urzêdów, ba - nawet do przychodni lekarskich! Najlepiej, gdyby siedzieli we w³asnych mieszkaniach i nie zawracali g³owy. Ale po komunie czasy siê zmienia³y i ju¿ nie by³o zgody na takie my¶lenie. Na pocz±tku 2001 r. postanowili¶my, wspólnie ze Stowarzyszeniem "Silni Razem" i jego szefow± Marzen± Kalaszczyñsk±, ³amaæ te bariery, zarówno mentalne, jak i architektoniczne. Przygotowali¶my pó³ tysi±ca ankiet i wczesn± wiosn± wolontariusze z Ma³achowianki ruszyli w miasto oceniaæ obiekty pod k±tem ich przydatno¶ci dla niesprawnych osób. Akcja trwa³a wiele miesiêcy, przyznawali¶my tytu³y i certyfikaty obiektów bez barier. - Ta akcja jest doskona³± lekcj± wychowawcz± dla moich uczniów. Zmienili siê. Dok±dkolwiek nie pójd±, przede wszystkim zwracaj± teraz uwagê na to, czy z budynku mog± skorzystaæ ludzie niepe³nosprawni - komentowa³a Renata Kuty³o-Utzig, dzi¶ dyrektorka, a wówczas nauczycielka w Ma³achowiance.
"Nasz" remont p³ockiej ortopedii
To by³o jesieni± 2001 r. Oddzia³ ortopedii w szpitalu na Winiarach wymaga³ remontu, a remont wymaga³... pieniêdzy! Tyle ¿e kasy brakowa³o, a bez tego ani rusz. Pomy¶leli¶my, ¿e z mieszkañcami miasta nie takie rzeczy uda³o siê za³atwiæ! I tak zorganizowali¶my publiczn± zbiórkê, w któr± dzielnie w³±czyli siê lekarze. - Mê¿u, mê¿u, nie b±d¼ g³upi, niech ci ¿ona wodê kupi - zaczepia³ ludzi na parkingu przed Auchan ortopeda Waldemar Szymborski. Przez dwa dni sprzedali¶my ok. 7,5 tys. litrów mineralnej Magnevity podarowanej przez firmê Marter. Stawka minimalna wynosi³a z³otówkê, sporo osób wrzuca³o wiêcej, wiêc zebrali¶my ostatecznie ponad 25 tys. z³, ³±cznie z darowiznami od sponsorów. Resztê potrzebnej sumy do³o¿y³ dyrektor szpitala i tak to wspólnym wysi³kiem ortopediê wyremontowali¶my.
Choæ o drogach i ruchu samochodowym w P³ocku piszemy w sposób ci±g³y, to w 1999 r. razem z Radiem Plus i p³occzanami ostro wziêli¶my byka za rogi. Dla kierowców miasto by³o wrêcz okropne, organizacja ruchu ur±ga³a nierzadko logice, co przek³ada³o siê na potê¿ne zatory. Na nasz apel czytelnicy i s³uchacze masowo zaczêli przesy³aæ przyk³ady miejsc szczególnie ¼le zaplanowanych komunikacyjnie, ale do tego - co najwa¿niejsze - wskazywali sposoby rozwi±zania problemu. Urzêdnicy musieli uznaæ s³uszno¶æ wiêkszo¶ci uwag i... wziêli siê za poprawianie tego, co by³o kompletnie spaprane. Ju¿ wtedy uda³o nam siê nie¼le udro¿niæ P³ock, ale w tej materii broni jeszcze nie z³o¿yli¶my.
Lata mijaj±, a my wci±¿ podziwiamy zapa³, z jakim p³occzanie jednocz± siê wokó³ wspólnych spraw. Wiosn± 2012 r. wydawa³o siê, ¿e stracimy nasz± cenn± Bibliotekê Zieliñskich z jej zbiorami 400 tys. woluminów i 15 tys. starodruków, z "Bosk± komedi±" Dantego z 1487 r. i pierwszym wydaniem "De revolutionibus orbium coelestium" Miko³aja Kopernika. W³a¶ciciel biblioteki - Towarzystwo Naukowe P³ockie - nie otrzyma³o z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego dotacji w wysoko¶ci miliona z³. Bez tych pieniêdzy placówka nie przetrwa³aby roku.
W tej sprawie mnóstwo listów i protestów nap³ynê³o tak¿e do naszej redakcji, wiêc po prostu musieli¶my co¶ zrobiæ razem z ca³ym miastem. Za³o¿yli¶my na Facebooku profil "P³occzanie w obronie Biblioteki im. Zieliñskich", do którego do³±czy³o parê setek ludzi. Interweniowali¶my w ministerstwie, u parlamentarzystów, zbierali¶my wspomnienia, a z tego wszystkiego z³o¿y³ siê specjalny numer p³ockiej "Wyborczej", który pokazywa³ wielk± determinacjê p³occzan w obronie biblioteki. Ten¿e numer wys³ali¶my do ministerstwa, ale to nie by³ epilog. Sprawa zakoñczy³a siê tak, ¿e dotacja ostatecznie zosta³a przyznana!
Tej akcji by nie by³o, gdyby nie powszechne oburzenie, a czasem wrêcz rozpacz p³occzan, którzy nie godz± siê z wycinaniem i kaleczeniem naszych drzew. W 2013 r. czara goryczy przela³a siê po tym, jak w niespe³na cztery lata z pasów drogowych, w zwi±zku z remontami i modernizacjami, zniknê³o ok. 2 tys. drzew. Wtedy og³osili¶my akcjê: "Urzêdnicy, zostawcie nasze drzewa! Chcemy miasta ogrodu!". Dodawali¶cie nam ducha, podpowiadali¶cie, gdzie siê ¼le dzieje, razem prze³amywali¶my opory, ale siê uda³o! Dziêki wam jest dzi¶ ogrodnik miasta, który podejmuje decyzje o nowych nasadzeniach i pilnuje, by nie kolidowa³y z inwestycjami. Powstaj± skwerki, planowane s± parki. I choæ to wci±¿ za ma³o, choæ stale czytelnicy informuj± nas o nieprawid³owo¶ciach, to ufamy, ¿e razem odmienimy nasze miasto na przyja¼nie zielone.
--- W listopadowy dzieñ 1997 r. ówczesny prezydent P³ocka Dariusz Krajowski-Kukiel podkasa³ nogawice spodni, marynarkê powierzy³ dziennikarce "Wyborczej" i boso, mimo kataru, wszed³ z butelk± szampana do nowiutkiej fontanny na Starym Rynku! ? Chrzczê ciê imieniem Afrodyta - og³osi³ mniej wiêcej tymi s³owami. I w tym siê zawiera clou tej historii - konkurs na nazwê og³osili¶my razem z Katolickim Radiem P³ock i to p³occzanie wybierali spo¶ród nades³anych przez nich samych propozycji. A ¿e wygra³a Afrodyta? Có¿ zrobiæ, takie prawo demokracji. A by³a do wyboru taka piêkna nazwa - Kukielka. Od nazwiska prezydenta zreszt±.
--- A pamiêtacie, ¿e nazwa p³ywalni na Podolszycach to te¿ wasze dzie³o? W 1999 r. og³osili¶my na ni± konkurs, by³o sporo propozycji, w tym Kropelka, Bryza, Meduza, a a¿ trzy osoby niezale¿nie od siebie zg³osi³y Podolankê! I tê w³a¶nie nazwê wybra³a komisja z³o¿ona z przedstawicieli ?Wyborczej? i Miejskiego Zespo³u Obiektów Sportowych. W listopadzie tego samego roku bêd±cy wówczas prezydentem P³ocka Stanis³aw Jakubowski wykona³ inauguracyjny skok do wody, ale trochê zawiód³ oczekiwania, bo zachowawczo najpierw zdj±³ buty, marynarkê i opró¿ni³ kieszenie.
--- Kto pamiêta, ¿e nasz nowy most móg³by siê nazywaæ Mostem Marzeñ albo Mostem Wytchnienia (po wyczerpuj±cych korkach na starej przeprawie)? Takie m.in. propozycje nadsy³ali¶cie we wrze¶niu i pa¼dzierniku 2002 r. na konkurs, jaki zorganizowali¶my wspólnie z prezydentem P³ocka Wojciechem Hetkowskim i telewizj± Tele-Top. By³y te¿ np. D³u¿yzna, Most Królewski, Duma Mazowsza, a nawet po prostu... Most przez Wis³ê! Sprawa rozstrzygnê³a siê dopiero w maju 2005 r.! I P³occzanie zadecydowali ostatecznie - niech most nosi imiê Solidarno¶ci! A w³a¶ciwie nazwê tê, spo¶ród obficie zg³aszanych propozycji, wybra³a kapitu³a.
By³ 2001 r., internetowe forum p³ockiej "Wyborczej" mia³o swój "z³oty wiek" - hejt nie by³ jeszcze dominuj±cym zjawiskiem, za to trwa³y ¶wietne dyskusje, internauci przerzucali siê pomys³ami i nawet spotykali w realu. Krótki post wpisa³ te¿ mieszkaj±cy w Kanadzie Maciej Turowski: "Poszukujê kolegów i kole¿anek z klasy, której wychowawc± by³ profesor Szymczewski - zdawali¶my maturê w 1964 roku". Odzew by³ niesamowity. Odezwali siê: Urszula z Boca Raton na Florydzie, Anka z kanadyjskiego Hamilton, absolwenci liceum z P³ocka. Wiedzieli¶my, ¿e tego nie mo¿na zmarnowaæ i razem z Hann± Piaseck± (te¿ absolwentk±) wziêli¶my siê za organizacjê zlotu jagielloñczyków na Starym Rynku. Kameralne - w za³o¿eniu - spotkanie przerodzi³o siê w du¿y nieformalny zjazd. Tradycja siê przyjê³a, by³a kontynuowana w kolejnych latach.
- Tañczê w Wi¶le od trzech lat, ale taaaakiego poloneza nie widzia³am nigdy w ¿yciu, a co dopiero mówiæ o tañczeniu. W zespole poloneza wykonuje siê na 10 par i zawsze mamy wcze¶niej próby. A tu - pe³en ¿ywio³ - dzieli³a siê w lutym 2005 r. wra¿eniami po pierwszym p³ockim Polonezie Maturzystów Magdalena Kowalska z zespo³u "Wis³a". Pomys³ odtañczenia "chodzonego" na ok. tysi±c par szybko z naszej redakcji przebi³ siê do ratusza i zyska³ sprzymierzeñców. I tak powsta³a tradycja, która trwa ju¿ dekadê. Polonez na Starym Rynku, z prezydentem miasta w pierwszej parze, prowadzony przez wodzireja, zapewnia powodzenie na maturze! Choæ pouczyæ siê do tego egzaminu te¿ trzeba... Prawda?
Wspomina Tomasz Nies³uchowski, który pierwsze zdjêcie do "Wyborczej" (z turnieju tañca towarzyskiego) zrobi³ w 1991 r., gdy redakcja by³a jeszcze w hotelu Petropol: - Z "Witajcie na ¶wiecie" zaczê³o siê w lipcu 1996 r., to wtedy pierwszy raz fotografowa³em noworodki urodzone w p³ockich szpitalach. Od tamtego czasu nie ma tygodnia, by nie by³o nas, "Gazetowych" fotografów, na oddzia³ach po³o¿niczych czy neonatologii. W sumie sfotografowali¶my ponad 30 tys. nowo narodzonych maluszków.
"Nasze" pierwsze dzieciaki to ju¿ niemal 19-letnie "stare konie". Zaczynamy robiæ portreciki ich córkom i synom. Wiele rodzin po¿ó³k³e wydania "Wyborczej" z fotografiami swoich noworodków trzyma w rodzinnych archiwach jako bardzo cenne pami±tki. Pozdrawiamy was, ma³e i doros³e dzieci!
Na ten pomys³ wpadli¶my na pocz±tku nowego tysi±clecia. My¶l by³a prosta - mamy wielu wspania³ych ludzi, którzy w naszym mie¶cie nie tylko mieszkaj± i pracuj±, ale anga¿uj± siê ponad przeciêtno¶æ w sprawy P³ocka albo swoimi dzia³aniami rozs³awiaj± miasto. I tak wspólnie z urzêdem miasta og³osili¶my plebiscyt na P³occzanina Roku 2000. Tradycj± sta³o siê, ¿e kandydatów wskazuje kapitu³a, a ten zaszczytny tytu³ sami p³occzanie przyznaj± temu z nominowanych, komu w g³osowaniu przeka¿± najwiêksze poparcie. Dla przypomnienia - w 2000 r. wygrali Anna I Wiktor Bramscy, twórcy chóru Pueri Cantores Plocenses.
Pocz±tek nowego milenium, ale i nowego stulecia sprzyja³y pewnym podsumowaniom. Razem z Radiem Plus zapytali¶my p³occzan: Kto jest najwiêksz± osobowo¶ci± XX wieku? Odpowiedzieli¶cie jak zwykle twórczo i ochoczo. Razem stworzyli¶my listê z³o¿on± z 30 nazwisk zacnych p³occzan. Byli na niej m.in. biskupi mêczennicy Antoni Julian Nowowiejski i Leon Wetmañski, przedwojenna dzia³aczka spo³eczna Marcelina Ro¶ciszewska, budowniczy i dyrektor Petrobudowy Antoni Rogucki, znana z mi³osiernego serca siostra Helena Pszczó³kowska. W plebiscycie pierwsze miejsce i tytu³ P³occzanina Stulecia przyznali¶cie pierwszemu niekomunistycznemu premierowi Tadeuszowi Mazowieckiemu. W trójce laureatów znale¼li siê te¿ za³o¿yciel zespo³u Dzieci P³ocka druh Wac³aw Milke i prezes Towarzystwa Naukowego P³ockiego Jakub Chojnacki.
"Organizatorami plebiscytu s± Urz±d Miasta P³ocka, Rada Zwi±zków Sportowych, "Gazeta Wyborcza", "Tygodnik P³ocki", Katolickie Radio P³ock, telewizja Tele-Top i restauracja Tango" - tak pisali¶my w 2004 r., og³aszaj±c po raz pierwszy plebiscyt na Najpopularniejszego Sportowca i Trenera Roku 2003. Plebiscyt wrós³ w p³ock± tradycjê i budzi wielkie emocje w¶ród kibiców, którzy z ogromnym zapa³em wype³niaj± kupony na swoich faworytów. W pierwszym plebiscycie wygra³a lekkoatletka Dorota Uda³ow z Miejskiego Uczniowskiego Klubu Sportowego - zdoby³a a¿ 11 529 pkt. Za najlepszego trenera uznali¶cie Jaros³awa Dobrzeniaka (równie¿ lekka atletyka i Miejski Uczniowski Klub Sportowy) - 4915 pkt. Wtedy wybierali¶my tak¿e najlepsz± imprezê sportow± - tu wygra³ Mityng Grand Prix Polskiego Zwi±zku Lekkiej Atletyki - 2254 pkt.
Wprawdzie wybór dotyczy³ tylko lekarza ze szpitala wojewódzkiego, ale emocji i tak nie brakowa³o. Do udzia³u w plebiscycie zaprosili¶my razem z Telewizj± Tele-Top, Radiem Puls i szpitalem. Najwy¿sz± ocenê dali¶cie Andrzejowi Grabowskiemu. - Jeszcze to do mnie nie dotar³o - przyznawa³ szef ortopedii, kiedy podczas jubileuszowego pikniku wspó³pracownicy od¶piewali mu "Sto lat", a dyrektor placówki Stanis³aw Kwiatkowski zak³ada³ mu fartuch z okoliczno¶ciowym nadrukiem: "Lekarz 30-lecia".
Tê znan± ju¿ dobrze wszystkim p³occzanom akcjê razem ze stowarzyszeniem "Starówka P³ocka" zorganizowali¶my po raz pierwszy w roku 2000. Wszyscy wówczas s³yszeli o corocznej zbiórce, do jakiej na warszawskim cmentarzu pow±zkowskim zaprasza³ Jerzy Waldorff. - Tymczasem nasza nekropolia jest starsza od Pow±zek o ca³e 10 lat! - przypominali¶my, ¿e zabytkowy cmentarz przy Kobyliñskiego to kawa³ historii P³ocka i Polski. I ¿e warto tê historiê wydobyæ z zapomnienia, restauruj±c stare groby. Co roku 1 i 2 listopada p³occzanie zbieraj± i wrzucaj± hojnie pieni±dze do kwestarskich puszek. Przez lata uzbiera³o siê ich ponad 600 tys. z³, uda³o siê ocaliæ ponad 30 pomników na ró¿nych nekropoliach. Wielki uk³on w stronê darczyñców i wolontariuszy, w¶ród których zawsze w listopadzie mo¿na spotkaæ parlamentarzystów, samorz±dowców, duchownych, dziennikarzy, przedstawicieli s³u¿b mundurowych, ¶wiata sportu, kultury, nauczycieli, lekarzy. Od samego pocz±tku jest z nami i ze "Starówk± P³ock±" ks. Andrzej Rojewski. W ub.r. tak pisa³ w swoim felietonie: -Dok³adnie nie pamiêtam, czy by³o to w pierwszym, czy drugim roku kwestowania przed cmentarzem na alei Kobyliñskiego. Podszed³ do mnie starszy mê¿czyzna i powiedzia³: "Nie dosyæ, ¿e wyci±gacie rêkê w ko¶cio³ach, to ¿ebrzecie tak¿e przed cmentarzem?". Odpowiedzia³em: "To nie dla mnie, to dla tych, którzy dla Pana i dla mnie ¿yli". W ostatnich latach ju¿ takich s³ów nie s³yszê. Dojrzeli¶my wewnêtrznie i zrozumieli¶my co znaczy dla nas pamiêæ o tych, którzy na tej ziemi przed nami ¿yli. My¶limy: "Nikt z nas nie ¿yje dla siebie?".
Bo jak inaczej budowaæ to¿samo¶æ mieszkañców, z których wielu korzenie ma w innych miejscach Polski? Jak nauczyæ dumy z P³ocka, który od wieków przegl±da siê w Wi¶le, by³ siedzib± w³adców, dzielnie odpiera³ ataki wrogów? Zaczê³o siê od "Klasówki z Polski", jak± w 2009 r. zorganizowa³a Jagiellonka. Wtedy wpadli¶my na pomys³, by pisaæ tak¿e "Klasówkê z P³ocka"! Projekt realizujemy ju¿ od sze¶ciu lat, pomagaj± ratusz, Muzeum Mazowieckie, a pierwszym partnerem by³o Towarzystwo Naukowe P³ockie. Startuj± uczniowie gimnazjów i szkó³ ponadgimnazjalnych, rywalizuj± te¿ doro¶li. Swoje reprezentacje wystawiaj± nauczyciele, sportowcy, lekarze, policjanci, radni... Co najwa¿niejsze - przed "egzaminem" ka¿dy musi siê nauczyæ swojego miasta. I o to w tej zabawie chodzi!
Ta zabawa trwa nadal, ale zaczê³o siê w roku 2006. To wówczas wspólnie z Miejskim Zespo³em Obiektów Sportowych zaprosili¶my podwórkowe dru¿yny pi³ki no¿nej na taki wakacyjny p³ocki Mundial. Do Turnieju Dzikich Dru¿yn zg³asza siê co roku ponad 100 m³odych, do 16. roku ¿ycia, mi³o¶ników pi³ki no¿nej. We wszystkich fazach rozgrywek daj± z siebie tyle mocy, ¿e chcia³oby siê tym zapa³em podzieliæ z nasz± reprezentacj±. A ile¿ jest emocji, ile twórczej pasji w wymy¶laniu nazw zespo³ów! To fantastyczne ? móc obserwowaæ ch³opaków, a coraz czê¶ciej tak¿e dziewczêta w niesamowitych akcjach na murawie.
By³o weso³o, bo grali¶my te¿ w kapsle!
Na koniec chcemy przypomnieæ, ¿e inspirowali¶my siê wzajemnie tak¿e do wspólnej zabawy. W wakacje w 2002 r. zrodzi³ siê w redakcji pomys³, by zorganizowaæ p³ockie rozgrywki gry w kapsle! Ju¿ wtedy gra nie by³a popularna, choæ pamiêta³o j± - z ogromnym sentymentem - mnóstwo mieszkañców. Przecie¿ w kapsle pstryka³a kiedy¶ ca³a Polska! Pod koniec sierpnia na festynie na stadionie miejskim zosta³ wiêc rozegrany wielki wy¶cig - bo przecie¿ kapsle mia³y swój pierwowzór w kolarskim Wy¶cigu Pokoju! Po wyrysowanych kred± torach doro¶li faceci z zapa³em "popychali" kapsle ozdobione flagami pañstw wyciêtymi z "Wyborczej". A mo¿e by tak powtórzyæ tê zabawê? Co wy na to?
Materia³ promocyjny
Materia³ promocyjny
Materia³ promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze