Groźny pożar na stadionie, przestępcy pod nadzorem kamer oraz najsilniejsi Polacy na płockiej plaży. Wydarzyło się w drugim tygodniu września.

Pisaliśmy w "Gazecie":

Wczoraj ruszył oficjalnie płocki monitoring. Od tej chwili wszystko, co zdarzy się na Starym Rynku, Kwiatka, Kolegialnej będzie obserwowane i nagrywane na taśmy przez wszystkie dni i noce w roku

Zalet monitoringu nie sposób przecenić: odstrasza chuliganów i złodziei, umożliwia szybsze wykrycie pożaru, precyzyjne dowodzenie akcją ratowniczą. Informuje o utrudnieniach na drogach i pozwala na zebranie materiału dowodowego w konfliktowych sytuacjach.

Na razie kamer jest dziewięć. Trzy podglądają okolice Starego Rynku, jedna ul. Grodzką, dwie są na ul. Kwiatka, dwie na skrzyżowaniach Tumskiej z Sienkiewicza i Kolegialną i ostatnia przy rogatkach warszawskich. Obraz jest bardzo ostry, odczytanie tablic rejestracyjnych to dla kamery kaszka z mleczkiem. Stanowiska dla dwóch operatorów, trzy monitory, magnetowidy, które rejestrują obraz z wszystkich kamer - wszystko to znajduje się w małej salce w siedzibie płockiej straży pożarnej przy ul. Wyszogrodzkiej. Wczoraj ta salka ledwo pomieściła zaproszonych na prezentację systemu gości, oficjeli i dziennikarzy.

- Płocczanie będą mogli czuć się bezpiecznie - nie krył zadowolenia prezydent Płocka Wojciech Hetkowski. To on wpadł na pomysł, jak znaleźć pieniądze na kosztowny system. Za swoje pieniądze zbudował go płocki Petrotel, a miasto dzierżawi za 1,1 tys. zł miesięcznie od jednej kamery.

- Wykładając pieniądze ze swojej kieszeni, miasto poniosłoby dwa razy większe koszty - podkreślał prezydent. - System jest nowoczesny i ma charakter otwarty, ze swoimi kamerami mogą przyłączyć się do niego płockie targowiska, spółdzielnie.

Wczoraj służby ratownicze przygotowały dla gości specjalny pokaz. Najpierw była "kradzież" zaparkowanego na Starym Rynku renault. Złodzieje zaczęli uciekać Bielską, potem Kwiatka i Kolegialną. Ani przez moment nie spuszczały ich z oczu kamery, a operatorzy szybko powiadomili policję. Problemów z połączeniem nie było, bo centrum monitoringu z wszystkimi służbami łączą tzw. sztywne połączenia telefoniczne, a także radiowe. Radiowóz dopadł złodziei na Kolegialnej. Potem był "pożar" kamienicy przy Starym Rynku. I znowu operator daje sygnał policji, straży, pogotowiu, zakładowi energetycznemu. Służby są na miejscu półtorej minuty po alarmie.

Wszystkich mieszkańców centrum, którzy obawiają się o swoją prywatność, uspokaja wiceprezes zarządu Petrotelu Janusz Sawicki: - Nawet gdyby operator chciał zajrzeć komuś w okna, nie ma takiej możliwości. System jest tak zaprogramowany, że w tym miejscu pokaże się ciemna plama.

Pisaliśmy w "Gazecie":

Kiedy podczas 58. jeździeckich mistrzostw Polski w skokach przez przeszkody w Łącku Grzegorz Kubiak zaliczył rów z wodą, nikt mu nie współczuł. W końcu zdobył mistrzostwo Polski, więc tradycji musiało stać się zadość - mistrza do rowu nie wrzucił koń, ale koledzy

Trwające od piątku do niedzieli mistrzostwa obserwowali m.in. szefowa Kancelarii Prezydenta RP Jolanta Szymanek-Deresz i aktor Jan Nowicki.

- Przyjechałem z przyjaciółmi. Też mam konia, dostałem od Zbyszka Preisnera na imieniny i jeźdżę na nim na grzyby. Nazywa się Sukces. Wybudowałem mu stajnię niedaleko stąd, za Gostyninem. Przyjemnie jest patrzeć na zwierzęta, które nas niosą, a nie odwrotnie - opowiadał Nowicki.

Razem z nim na parkur (tor w konkursach skoków przez przeszkody) patrzył tłum widzów z całej Polski. Przed wjazdem na hipodrom tworzyły się korki, po piwo trzeba było stać dobrych kilkanaście minut. W cierpliwość musieli się uzbroić także ci, którzy mieli ochotę na szaszłyk z grilla.

Bez kolejek można było kupić tylko srebrną biżuterię jeździecką od jubilera z Poznania, skórzane rękawiczki, portrety koni, a nawet szczeniaki.

- Dziś wszystkie drogi prowadzą do Łącka - śmieli się miłośnicy koni. Kiedy rozpoczęły się finały, wstrzymywali oddechy, bili brawo, ale częściej wzdychali rozczarowani, gdy kolejny jeździec został zdyskwalifikowany za nieposłuszeństwo konia. Były też upadki. Bezbłędne przejazdy dało się policzyć na palcach jednej ręki.

- To nerwy, psychicznie nie wytrzymują, trzeba zatrudnić psychologa - komentował przewodniczący komitetu organizacyjnego, dyrektor Stada Ogierów w Łącku Michał Wojnarowski.

Napięcie rosło. Zenitu sięgnęło przy drugim i ostatnim finałowym nawrocie. Tu startować może tylko 10 najlepszych zawodników, a przeszkody są najwyższe, sięgają 160 cm!

- Dajcie spokój! Co się dzieje? Za szybko go wybił - szeptali zdenerwowani kibice, gdy faworyt mistrzostw Grzegorz Kubiak zrobił drugi błąd.

Mógł pozwolić sobie tylko na trzy błędy. Zrobił dwa i wygrał. Był najdokładniejszy i najszybszy. - Przyprawiłeś nas o palpitacje serca - pokrzykiwali z sympatią na mistrza sędziowie.

Zdaniem przewodniczącego komisji sędziowskiej Pawła Sojeckiego finał odbył się zgodnie z przewidywaniami. - Mistrzem został najlepszy i najrówniejszy jeździec Polski - ocenia Sojecki. - Parkur był rzeczywiście trudny. Porównywalny do wielkich zawodów. Na tym poziomie jeździ światowa czołówka.

W Łącku nie zawiedli ani ludzie, ani konie, w przeciwieństwie do techniki. Wysiadło nagłośnienie i choć w trakcie dekoracji komentator krzyczał na całe gardło, mało kto go słyszał.

Pisaliśmy w "Gazecie":

Mam kłopoty z żołądkiem, jeszcze w lipcu leżałam w szpitalu, ale gdy tylko nadszedł ten wyjątkowy dzień, szybko się spakowałam i w drogę. Syn odradzał, ale jednak postawiłam na swoim - opowiada Urszula Warszawska. Wczoraj rano z przeszło 350 pielgrzymami wyruszyła do Skępego

- Jestem chyba najstarsza - zastanawiała się głośno. Ma 82 lata, za 50 zł pierwszy raz w życiu wykupiła bilet na charakterystyczny drabiniasty wóz z Radziwia (zaprzężony w dwa konie - do bernardyńskiego sanktuarium przez cały czas podąża za całą kolumną), ale tylko profilaktycznie. - Tak na wszelki wypadek... gdyby ciało odmówiło posłuszeństwa - tłumaczy.

Od wojny nie pielgrzymowała tylko raz. - Byłam wtedy kierowniczką w PSS-ach, szefowałam wielkiemu sklepowi przy Bielskiej, i akurat w pierwszym tygodniu września ktoś zarządził inwentaryzację. Byłam uziemiona. A sięgając bardziej wstecz? Pierwszą pątniczką w mojej rodzinie była prababcia, potem babcia, mama i ja. Tak się złożyło, że z moich bliskich pielgrzymowały tylko panie. Zwłaszcza po wojnie było niebezpiecznie, gdy władza ludowa wymyślała byle jaki pretekst, by opóźnić albo całkowicie uniemożliwić przejście pielgrzymów. Jakby tego było mało, drogi barykadowali milicjanci. Co roku zabierało się z domu mięso, garnki z kapustą, bo wtedy nawet za szklankę wody trzeba było płacić. Teraz co innego. Mieszkający przy trasie ludzie są wyjątkowo gościnni, niektórzy przyznają, że czekali na nas cały rok.

Wczoraj mszę w farze odprawił na rozpoczęcie pielgrzymki bp Roman Marcinkowski. Odprowadził pątników do Maszewa. - Dziś potrzeba szaleńców, takich, którzy nie będą się wstydzić Boga - zwracał się do nich.

Zachęcał do dzielenia się entuzjazmem wiary. - Z jego przekazywaniem jest tak, jak z zapalaniem świecy od świecy - dodawał. Żałował, że "wielu ludzi tylko kopci, gaśnie już na kościelnym placu i nie zaraża innych swoją wiarą". Już dziś wieczorem pielgrzymi dotrą do Skępego, jutro będą uczestniczyć w centralnych uroczystościach, do Płocka większość też wróci pieszo. Kto chciał, już wczoraj mógł wykupić sobie bilet - za 10 zł - na autobus powrotny.

Pisaliśmy w "Gazecie":

Dopiero w telewizji kibice będą mogli zobaczyć, jak naprawdę wyglądały zmagania siłaczy. Dlaczego? Bo dwie konkurencje odbyły się przed głównym blokiem mistrzostw, na dodatek ze znikomym udziałem publiczności. A to właśnie Przeciąganie tira i Spacer farmera uformowały czołówkę

Obie konkurencje musiały zostać rozegrane wcześniej z dwóch powodów. Przeciągać tira stojącego w grząskim piachu po prostu się nie da, a i wyciągnięcie kibiców z trybun ustawionych wokół pola walki na betonową drogę i z powrotem - bez wywoływania zamieszania - było niemożliwością. Właściwie tylko dla zawodników takie rozwiązanie nie było korzystne. Po pierwsze dlatego, że musieli stanąć do boju w pełnym słońcu, i to w samo południe. Po drugie, nie mogli liczyć na pomoc fanów, a ta w przypadku sportów siłowych jest nieodzowna.

Ta część mistrzostw była szczególnie ważna dla powracającego do startów po ciężkiej kontuzji Jarosława Dymka. On jeszcze nie wiedział, na co tak naprawdę stać jego rękę. - Miałem przecież zerwany biceps - tłumaczył. - Liczyłem się z tym, że w przypadku najmniejszego nawet bólu będę musiał się wycofać.

Taką niepewność w jego ruchach było widać już podczas Spaceru farmera, kiedy miał przenieść dwie 175-kilogramowe walizki. Nieodzowna okazała się pomoc Sławomira Toczka, który cały czas udzielał koledze rad. - Pamiętaj, one nie są ciężkie. Musisz iść cały czas, jak postawisz je na ziemi, to ponowne ich podniesienie jest tragedią - tłumaczył, a gdy Dymek powoli dźwigał ciężary, dodawał tylko - Idziesz. Masz to.

I popularny Ralf, choć wyraźnie przegrał z Janne Virtanenem, ukończył konkurencję. Podobnie poradził sobie z tirem, choć i tu Fin był zdecydowanie najlepszy. Można było odnieść wrażenie, że jest w "gazie", że to on sięgnie po mistrzostwo Europy. Jednak prawdziwa selekcja odbyła się kilka godzin później już na nadwiślańskiej plaży. Tu Virtanen już nie był taki mocny, walczył za to Dymek. Ale, co ciekawe, Polak nie wygrał żadnej konkurencji. Tylko raz w Martwym ciągu na liczbę powtórzeń miał ich tyle samo co Aleksander Pekanov - 16. Dało to obu zawodnikom zwycięstwo w konkurencji, ale żaden z nich nie czuł się wygranym. - Startowałem równo - tłumaczył po zawodach Dymek. - Nie przypuszczałem jednak, że moja przewaga będzie na tyle duża, żebym mógł spokojnie wycofać się z udziału w ostatniej konkurencji. Już po prostu nie mogłem ryzykować odniesienia kontuzji. Ostatecznie Dymek został mistrzem Europy i zgromadził 41,5 pkt. Na podium stanęli jeszcze Virtanen (38 pkt) i Ukrainiec Michał Starov (36,5 pkt). Organizatorami Mistrzostw Europy byli: Strong Man, Kombinat Artystyczny i Urząd Miasta Płocka.

Pisaliśmy w "Gazecie":

Albert Einstein, Lech Wałęsa, Józef Piłsudski i wiele innych znanych postaci świata filmu, polityki i estrady przyjechało do Płocka na III Ogólnopolski Festiwal Sobowtórów. Bezkonkurencyjny okazał się Chuck Norris

Przez całą sobotę na Starym Rynku płocczanie podziwiali kilkadziesiąt osób łudząco podobnych do bohaterów pierwszych stron gazet.

Gala rozpoczęła się korowodem sobowtórów. Jak przystało na gwiazdy, krążyli po mieście w ekskluzywnych limuzynach z lat 50. i 60. W południe przejęli klucz do bram miasta i... zrobili furorę. Prawie wszyscy chcieli mieć zdjęcie z Marilyn Monroe, Elizabeth Taylor czy Albertem Einsteinem. Rekordy popularności bili wywijający szabelką Józef Piłsudski i tańczący Michael Jackson. Na męskiej części publiczności największe wrażenie zrobił sobowtór Pameli Anderson .

- Wszystko dokładnie tak jak w oryginale - nie kryli zachwytu znawcy kobiecego ciała.

Wieczorem kilkadziesiąt postaci wystąpiło w wielkim finale, który poprowadził prawdziwy Tadeusz Drozda. Na scenie bezkonkurencyjny okazał się Marcin Olpiński - amerykański aktor Chuck Norris. W rozmowie z dziennikarzami Sobowtór Roku przyznał, że Norrisem został 12 lat temu, kiedy zapuścił brodę. Wtedy jedna z jego koleżanek zauważyła podobieństwo do "Strażnika Texasu".

- A że kiedyś trenowałem judo, jestem wysportowany jak Norris. Szybko nauczyłem się też słynnego wykopu karate, którym na ekranie popisuje się amerykański aktor - dodał Olpiński. Przyznał, że zna również całą serię dowcipów o swojej gwieździe. Jego ulubiony? - Chuck Norris nie umrze, on kopnie w kalendarz z półobrotu - opowiada Olpiński bez zastanowienia.

Drugie miejsce w konkursie na najlepszego sobowtóra zajął Andrzej Maroszek naśladujący znanego kabareciarza Grzegorza Halamę. Co ciekawe, kiedyś Maroszek wcielał się w rolę Aleksandra Kwaśniewskiego. Potrafi też udawać głosy przynajmniej kilkunastu osób z pierwszych stron gazet.

Na podium stanął też Sławomir Kuźbicki w charakterystycznej sutannie z "Matriksa" - polski Keanu Reeves.

Na zakończenie festiwalu wystąpiła autentyczna Monika Brodka.

Festiwal sobowtórów po raz trzeci (poprzednie dwie edycje odbyły się w Lublinie) zorganizował Impresariat Sobowtórów. To największa tego rodzaju organizacja w Europie Środkowo-Wschodniej i jedna z największych na świecie. Zrzesza ponad 150 osób. Gospodarzem imprezy był Płocki Ośrodek Kultury i Sztuki.

Pisaliśmy w "Gazecie":

Wyleciały okna, pokrzywiły się filary, tylko cudem nic nie stało się ratownikom. Wczoraj w południe na stadionie Wisły wybuchł pożar. Piłkarze nie mają gdzie przechodzić odnowy biologicznej

"W budynku gabinetów odnowy płonie sauna!" - strażacy dostali takie zgłoszenie o 12.10.

- Dwóch w maskach tlenowych weszło do środka, trzeci wskoczył na dach. Na zewnątrz stało nas pięciu. Właśnie i my zamierzaliśmy wejść do budynku - relacjonuje jeden z ratowników. Nagle akcja przyśpieszyła. - Zobaczyłem, że "dym się cofa" - mówi strażak. - Teraz można się śmiać, ale to było zupełnie tak jak w "Ognistym podmuchu". W jednej chwili zdążyłem się odwrócić, w drugiej już byłem w powietrzu. W środku coś wybuchło, siła wybuchu była tak duża, że odrzuciło nas na kilka metrów, przewróciło kolegę na dachu.

Ten opowiadał potem, że z "czapek wentylacyjnych" aż buchnął ogień.

- Wyleciały wszystkie okna, bloczki betonowe, pełno było szkła - uzupełnia ratownik. - Naruszona została konstrukcja budynku, pokrzywione są filary, poprzesuwane płyty betonowe. Szczęście w nieszczęściu, że koledzy, którzy byli wewnątrz budynku... nawet nie wiedzieli, co się stało. Oni po prostu nie czuli eksplozji. Ja tam już zdecydowałem: 11 września będę zawsze kupował tort i świętował swoje drugie urodziny.

Nie wiadomo, co było źródłem wybuchu. Wiadomo za to, że doszczętnie spaliło się pomieszczenie z sauną. Podobnie zresztą jak i podwieszany sufit, ocieplenie ścian. - Pozostałe pomieszczenia udało się co prawda uratować, są jednak bardzo silnie zadymione - opisuje starszy kapitan Paweł Ziółkowski.

- Nie znamy jeszcze przyczyn powstania pożaru - mówi z kolei komisarz Violetta Przybysz z Komendy Miejskiej Policji w Płocku. - Będziemy to ustalać w środę, po całkowitym ugaszeniu pożaru.

Teraz jednak zaczynają się prawdziwe kłopoty Wisły. - Nad naszym klubem chyba wisi jakieś fatum, ciągle coś jest nie tak - narzeka, już na spokojnie, prezes Marek Janicki. - Najważniejsze jednak, że nikomu nic się nie stało i za to dziękujemy Bogu. Pozostaliśmy jednak bez miejsca, w którym piłkarze i szczypiorniści przechodzili odnowę i mieli zapewnioną pomoc lekarską. A to w trakcie rozgrywek jest dużym problemem.

Czy i w jaki sposób budynek zostanie odnowiony, okaże się w najbliższych dniach. Stanowisko w tej sprawie będzie musiał zająć PKN Orlen, który formalnie jest właścicielem stadionu i znajdujących się na jego terenie budynków. - Przy naszej działalności odnowa jest kluczowa - powtarza Janicki. - Cóż, będziemy posiłkować się tym, co jest w mieście. Szukamy optymalnego rozwiązania, wszystkie bierzemy pod uwagę. Od sauny na hali w Borowiczkach po basen na Jagiellonce. Jutro masażyści i kierownicy drużyn mają przedstawić propozycje i będziemy działać - zapowiada prezes Wisły.