Wysocki wyrażał Rosję z całą jej powagą, bólem i słabościami. Pisał o losach pokolenia wojennego, o utraconym honorze. Słuchający go weterani wojny ojczyźnianej czuli, że Wysocki jest jednym z nich. Pisał dla chcących poczuć los człowieka radzieckiego. Pisał piosenki, jak to sam ujął – „dla żywych i nieżywych przyjaciół".
Spektrum jego fanów było rozległe. Byli wśród nich także pracownicy bezpieki. Jedna z plotek głosiła, że Wysockiego chronił sam Jurij Andropow – szef KGB, późniejszy przywódca Związku Radzieckiego.
Pełne korzystanie z serwisu wymaga włączonego w Twojej przeglądarce JavaScript oraz innych technologii służących do mierzenia liczby przeczytanych artykułów.
Możesz włączyć akceptację skryptów w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Sprawdź regulamin i politykę prywatności.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze