Młodzi, jak was zatrzymać? "Dajcie nam dobre kierunki studiów"

Przy pięciu stołach zasiedli licealiści, studenci, przedstawiciele świata kultury, przedsiębiorców, środowiska oświatowego, samorządowcy. Szczególnie prężną i aktywną grupę stanowili uczniowie Małachowianki - przy najdłuższym stole usiedli koleżanki i koledzy z klasy 2E, miejsca przy stole obok zajęli maturzyści z tej najstarszej w Polsce szkoły. Ci młodsi już na początku oznajmili, że są z klasy humanistycznej z rozszerzonymi językiem polskim, historią, wiedzą o społeczeństwie i łaciną. I właśnie ze względu przede wszystkim na ten WOS są tu dzisiaj, bo bardzo mocno interesują się współczesnym światem i jego problemami.

Warsztat poświęcony młodym prowadził Adam Bojakowski z firmy Yes Consensus. Od razu zaznaczył, że jest człowiekiem z zewnątrz, nietutejszym, ale może to i lepiej, bo będzie mógł obiektywnie spojrzeć na problem.

- Mamy taką tezę, że młodzi wyjeżdżają z Płocka. Co to znaczy? Kto wyjeżdża? Jak możemy zdefiniować takie osoby? - rozpoczął, dodając, że odpowiedzi, jakie będą dziś padać, zostaną spisane na kolorowych kartkach i ułożone w formie drzewa z pniem, korzeniami i koroną.

- Absolwenci szkół ponadgimnazjalnych - padła pierwsza odpowiedź.

- Ci, którzy chcą być studentami.

- Poszukujący pracy, sensu w życiu, możliwości rozwoju...

Prowadzący zatrzymał się przy pracy. - Jak to z nią jest? Czy nie ma pracy w Płocku, a może chodzi bardziej o to, że nie jest ona satysfakcjonująca?

- A może jedno i drugie - zauważyła dyrektorka Małachowianki Katarzyna Góralska. - Na pewno w większych ośrodkach jest większy wybór. Choćby w stolicy jest tyle firm, że można rozwijać swoje pasje w różnych obszarach.

Kacper Tyburski, przewodniczący Młodzieżowej Rady Gminy Płock, dodał, że w Płocku jest jeden główny pracodawca, a to oznacza również zatrudnienie w jednej branży. Chodzi oczywiście o Orlen.

- Mamy nierównowagę potrzeb na rynku pracy. I nie ma ich komu zaspokoić - uściślił Michał Kublik, współwłaściciel klubu Rock '69, prezes Stowarzyszenia Muzycznego Rockowe Ogródki.

W Płocku jest ograniczona oferta edukacyjna

Dalej małachowiacy wymieniali, że młodych do wyjazdu skłaniają "aspiracja do lepszego życia czy więcej kultury w większych miastach". - Poza tym w Płocku jest mało firm, które się rozwijają - dodał jeden z uczniów.

Adam Bojakowski chciał wiedzieć, czy w naszym mieście jest tak mało inspirujące środowisko. Katarzyna Góralska odparła, że część młodych faktycznie jest za mało przedsiębiorcza, ale to może być wina dorosłych, którzy wytwarzają w nich za małe kompetencje.

W tym momencie głos zabrała Małgorzata Gontarek, ambasadorka Fundacji Startup Poland, jedna z inicjatorek Plockampu, czyli - mówiąc w skrócie - rozmów o biznesie w luźnej atmosferze. - Ludzie ze świata przyjeżdżają, zawiązują firmy, nie znając się, wiele osób zaczynało swoje kariery od start-upu. Argument, że trzeba wyjechać, żeby znaleźć partnerów do swojego pomysłu, jest niesłuszny - oznajmiła.

Bojakowski: - Być może jest coś, co nas blokuje w poszukiwaniu inspiracji?

Adam Sobieski, maturzysta, przewodniczący samorządu uczniowskiego w Małachowiance, nie krył zdziwienia. - Kto wyjeżdża, żeby znaleźć partnera do start-upu? W większości młodzi wyjeżdżają z Płocka po wiedzę i rozrywkę, bo tu nie ma tej oferty w najmniejszym stopniu.

Kublik: - Co to znaczy w najmniejszym stopniu?

Sobieski: - No może prawie.

Dyrektorka Małachowianki zauważyła, że są przecież czasem pozytywne przyczyny wyjazdów. - Młodzi są bardziej mobilni, nie boją się wyjeżdżać np. za granicę.

Jedna z osób przy stoliku studentów stwierdziła natomiast, że większość wyjeżdżających z miasta bierze pod uwagę jednak kierunek studiów, "a w Płocku jest ograniczona oferta edukacyjna".

Płock nigdy nie był miastem studenckim

W dalszej części warsztatu jego uczestnicy mówili jeszcze m.in. o płockiej ofercie kulturalnej. Jedni twierdzili, że nie jest ona skierowana do młodych, a jak coś ciekawego się dzieje, to oni o tym nie wiedzą. Drudzy zauważali, że w mieście dzieje się właśnie sporo, ale młodzi kompletnie się tym nie interesują.

- A gdyby w Płocku ciągle coś się działo, była masa imprez dla młodych ludzi, to zatrzymałoby to ich w mieście? - padło pytanie.

- Nie! - nikt nie pozostawił wątpliwości.

Adam Sobieski: - Gdyby była bogata oferta EDUKACYJNA, to może młodzi by stąd nie wyjeżdżali. Oczekiwałbym np. dotacji od miasta na zatrudnienie lepszej kadry edukacyjnej.

Miejski radny Michał Sosnowski - swoją drogą najmłodszy w tej kadencji - szybko objaśnił, że samorząd nie sprawuje pieczy nad uczelniami wyższymi. Owszem, może je wspierać finansowo, ale uczelnie podlegają ministerstwu.

Katarzyna Góralska zwróciła jeszcze uwagę, że np. płocka filia Politechniki Warszawskiej od lat nie wprowadziła nowego kierunku studiów. I nawet mimo tego, że cieszy się dobrą opinią, to oferta jest wąska.

Stolik młodych małachowiaków znowu się ożywił: - Płock nigdy nie był miastem studenckim i nigdy takim nie będzie.

Wyzwanie, które rysuje się przed miastem

W międzyczasie powstawało wspomniane już drzewko z dotychczasowych wniosków.

Jego pień, czyli definicję młodych wyjeżdżających z miasta, stanowiły m.in. takie hasła: absolwenci; przedsiębiorcy; zmotywowani; ci, którzy szukają rozrywki; chętni na studia; za miłością; po kulturę; szukający inspiracji.

Korzenie, czyli przyczyny, to m.in.: ograniczona oferta edukacyjna; wymarłe centrum wieczorami; ciekawość; bliskość stolicy; komunikacja w mieście; opinia przejściowego miasta; mobilność; brak partnerów w biznesie; brak życia studenckiego.

Wreszcie w koronie oznaczającej konsekwencje znalazły się m.in.: wyludnienie miasta; ucieczka kapitału; mniejsze wpływy z podatków; bezrobocie np. w edukacji; brak studentów; mniejsza konkurencja na rynku pracy; pozostanie w mieście samego... marginesu społecznego.

Każda grupa miała sobie wybrać jedną z tych konsekwencji - "bo to wyzwanie, które rysuje się przed miastem" - i wypracować sposób na rozwiązanie tego problemu.

Płock - studentów moc!!!

Młodsi małachowiacy wybrali hasło "brak studentów". Jako cel obrali sobie za to takie: "Płock - studentów moc!!!". Jak go osiągnąć? Według uczniów poprzez np. utworzenie nowych kierunków, utworzenie infrastruktury studenckiej, tworzenie nowej mentalności, opinii.

Maturzyści z Małachowianki mieli "ucieczkę kapitału" i cel: "kapitał zostaje w Płocku". Według nich, aby tak się stało, należałoby m.in. zainwestować w szkolnictwo wyższe i technika, podnieść świadomość społeczną, wprowadzić tzw. okres buforowy dla nowych firm, poprawić połączenia komunikacyjne z innymi miastami przede wszystkim przez linię kolejową.

Hasłem studentów było "utrata potencjału", a celem - "Płock jest wyjątkowy". Jak to osiągnąć? Poprzez np.: pozbycie się kompleksu na punkcie Warszawy, wykształcenie aktywnych postaw wśród młodych ludzi, podniesienie renomy płockich uczelni przez wprowadzenie kilku kierunków najlepszych w Polsce.

Grupa, w której byli m.in. płoccy radni Michał Sosnowski i Tomasz Kominek, Małgorzata Gontarek i młodzieżowy radny Kacper Tyburski, miała się uporać z "wyludnieniem miasta". Jako cel postawiła sobie: "utrzymanie 120 tys. mieszkańców". Można to zrobić poprzez np. tanie i innowacyjne budownictwo lokalowe i mieszkaniowe, politykę prorodzinną z uwzględnieniem senioralnej, pobudzanie lokalnego patriotyzmu, rozwój infrastruktury ukierunkowanej na tworzenie nowych miejsc pracy.

Wreszcie grupa, w której byli m.in. Katarzyna Góralska i Michał Kublik, postanowiła się zmierzyć z hasłem "zostaje margines". Jako cel postawiła sobie: "zwiększyć "margines"". Katarzyna Góralska tłumaczyła, że chodzi o to, by było więcej ludzi, którzy chcą w Płocku zostać. Jak tego dokonać? Poprzez np. walkę ze schematem, że Płock nie jest miastem rozwijającym się i budowanie wspólnotowości, poszerzenie oferty edukacyjnej i podnoszenie kompetencji, kreowanie rynku pracy, dobrą ofertę mieszkań.