Kim są ludzie, którzy poszli na Płocki Marsz Równości i po co w ogóle to zrobili [SYLWETKI]

KINGA MICHALSKA. Pochodzi z Łodzi, mieszka w Montrealu. Jest niezależną queerową artystką. Do Płocka przyjechała z kamerą dokumentować wydarzenie. Rozmawiamy tuż po tym, jak zaczepiło ją kilku starszych płocczan. Krzyczeli, że 'tacy ludzie' [mieli na myśli uczestników marszu] nie powinni się obnosić ze swą seksualnością, chodzić 'między normalnymi'. Bo 'byk za bykiem nie lata ani krowa za krową'. - Czyli mamy się schować? Możemy istnieć tylko jak nas nie widać? Powinniśmy siedzieć cicho? Mamy takie same prawo do bycia sobą w przestrzeni publicznej jak panowie - odpowiadała im Kinga. 'Wyborczej' mówiła: - Nie byłam w Białymstoku, ale przyjechałam do Płocka pod wpływem tego, co tam się stawło. Oglądanie relacji było dla mnie szokujące... Zaczęłam się bać. W momentach takich, jak 'rozmowa' z mężczyznami z Płocka ciało się spina, a w środku się gotuje. Ale trzeba zachować spokój. Najgorsze jest to, że wiele z tych osób nie jest w ogóle zainteresowanych rozmową, chcą tylko wykrzyczeć w moją stronę swoje przekonania, ale z kilkoma panami udało mi się przeprowadzić wartościową wymianę. Nie cały Płock jest taki, mam tu bliskich znajomych, odbywa się tu Audioriver, wspaniała otwarta impreza - dodaje. Na pierwszy marsz równości poszła, gdy miała 12 lat. - I z roku na rok ludzi wspierających przybywało, tych wyzywających, agresywnych po drugiej stronie ubywało. Teraz niestety mamy poważny kryzys, poprzez nagonkę władzy i kościoła agresorzy poczuli się mocniejsi. Ale wierzę, że to chwilowe.